Op pad
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura en Lindsy
03 November 2009 | Kenia, Nyeri
Lieve lezers,
Bedankt voor alle berichtjes. Even korte reacties voor sommige:
*Oma: heb je berichtje goed ontvangen.
*Lotte: dan moet je wat meer herrie in huis maken ;).
*Pap, mam: alles gaat goed, hakuna matata :).
*Collega's: bedankt voor alle berichtjes en interesse. Voor diegene die het begrijpen...ik kan de codewoorden nog niet schrijven.
01.11
Wisselvallig weer 17-23 graden.
Bereid jullie maar voor op een lap tekst :).
Goedemorgen allemaal!
Ik hoor:
-Koeien loeien
-Honden blaffen
-Ganzen blazen
-Vogels fluiten
-Kippen tokken
-Vleermuizen fladderen etc.
Hoe stom eigenlijk: Thuis kan ik me soms mateloos irriteren aan het eentonige geluid van een vervelende vogel aan mijn raam en hier niet.
Afrikaanse thee, boterhammetje met jam, wassen, kamer opruimen en mijn ochtendritueel is afgerond.
Jackson heeft me opgehaald met de Matatu (zie foto) en de eerste dag op pad kon beginnen.
We zijn naar 'Kenwa' Nyeri gegaan, een kleine opvang, voor mensen uit de slums die geinfecteerd zijn met HIV/Aids die tijdelijk zorg nodig hebben. Ze krijgen onderdak, worden daar behandeld, sterken aan en krijgen aandacht en liefde. Voornamelijk zitten op deze locatie vrouwen, maar heb ook 1 man ontmoet, die vrijwel blind was. Kenwa heeft door heel Kenia diverse locaties, zo ook voor kleine kinderen. Met een beetje geluk kan ik 21.11 naar de activiteitendag voor de kleine kinderen. Helaas wordt Kenwa nauwelijks gesteund door de overheid, daar de overheid erg corrupt is en de prioriteit ergens anders legt (lees: het kopen van dikke auto's voor de ministers zelf).
Bij Kenwa een rondleiding gekregen en ik ontmoette Grace, samen met haar zoontje. Zij maakt daar ter plekke stoffen tassen van zelfgemaakte designs. Deze verkoopt ze op de markten en de opbrengst gaat naar Kenwa. Van dit geld wordt veelal medicatie gekocht. Zelf een tas gekocht om zo Kenwa te steunen. Zoals je meestal ontvangen wordt door Kenianen, kon ik Kenwa niet verlaten zonder een bordje Ugali te eten. Ugali is HET eten in Kenia. Het is droog, wit, vrij hard, gemaakt van bloem en water en wordt meestal geserveerd met groente. Ik kreeg me toch een portie waarbij ik dacht 'dit ga ik nooit opkrijgen' en dat kreeg ik ook niet. Het is niet mijn favoriete maaltijd, maar was ook weer niet erg slecht.
Baden-Powell's graf bezocht. Hij was verkenner, militair en oprichter van 'The Scouts' (de Scouting) en voorstander van vrouwenemancipatie. Hij is van invloed geweest in Nyeri en zijn sterfdag is een feestdag.
Naast de begraafplaats waar Baden-Powell ligt begraven, lag een algemene begraafplaats. Te triest voor woorden hoe dat eruit zag. Jackson wist mij te vertellen dat er 3 kisten op elkaar worden begraven, om zo optimaal gebruik te maken van de begraafplaats. Als de plek vol is, wordt het stuk land verkocht en wordt er weer iets nieuws op gebouwd.
Na twee leerzame momenten, naar Upendo gegaan om een soort planning te maken voor deze week. Nu niet denken dat deze planning ook een echte planning is, want ja...ben wel in Kenia en alles is flexibel :). Kreeg nauwelijks de kans om met Jackson rustig te zitten, want de kinderen wilden toch wel graag wat tijd en aandacht. En die hebben ze ook gekregen, want na de planning met 'the small kids' gepraat en gespeeld.
Voor de kinderen was het tijd voor siesta, dus tijd voor ons om verder te gaan. Op naar een kort bezoek aan de scholen van de kinderen. Maar...Jackson had honger, dus onderweg gestopt bij The Butchery. Stel je voor: een klein, vierkant hok. Het eerste dat je ziet is een geit, ondersteboven hangend aan een touw. Je loopt iets verder en je ziet de slager ter plekke het vlees in stukken hakken en bakken. Je mag plaats nemen en krijgt op een houten plaat je vlees geserveerd. De slager breekt de botten voor je en schraapt het vlees er af. Ik zou geen Kenia ervaren als ik dit niet zou proberen, toch??? Na een overdenking van ongeveer een minuut een stukje geproeft en mensen...het smaakt best goed.
De school van de oudste kinderen bezocht. Een rondleiding gehad en Jackson had mij verteld over de 'Education Tour' die de school wil geven voor de oudere kinderen. Echter is het te duur om voor alle vier de meiden (Janet,Purity,Naomi, Mary) te betalen vanuit Upendo. Dus misschien raden jullie het al...het eerste sponsorgeld is uitgegeven. Voor alle meiden is het nu mogelijk gemaakt om mee te gaan, zodat ze leren wat het leven te bieden heeft, mogelijkheden qua studie, ervaring opdoen over banen en een stuk ontspanning krijgen. Het geld overhandigd aan de directeur en hij heeft beloofd dat als er plek over is in de bus, ik mee mag gaan. Dus duimen allemaal!!!
Naar de school van de jongste kinderen gegaan met een zak lollies. Daar de kinderen blij mee gemaakt. Na het uitdelen de jongste kinderen terug gebracht naar Upendo, hen geholpen met huiswerk maken en we hebben samen gegeten. Wederom stond Ugali op het menu. Gelukkig kon ik van Regina (housemother) een eigen portie maken in de keuken. Het werd een baby-portie genoemd, maar kreeg wel eindelijk eens een maaltijd helemaal op.
De oudste meiden waren trouwens heel erg gelukkig met de tickets voor de Education Tour. Ze hebben gezongen en me weet ik hoe vaak bedankt (Asanti)
Moe en voldaan ging ik terug naar Fam.Wachira. Ondanks dat ik had verteld dat ik al 2x warm had gegeten, kreeg ik toch nog wat extra's. Dus ik Chiapatie's (pannekoekje) gegeten en een Soupe (zoute jus van koeienvlees).
Nog even op de veranda gezeten, wat geschreven totdat het ging regenen. Lekker naar bed en morgen weer een nieuwe Kenya-dag.
Bedankt voor alle berichtjes. Even korte reacties voor sommige:
*Oma: heb je berichtje goed ontvangen.
*Lotte: dan moet je wat meer herrie in huis maken ;).
*Pap, mam: alles gaat goed, hakuna matata :).
*Collega's: bedankt voor alle berichtjes en interesse. Voor diegene die het begrijpen...ik kan de codewoorden nog niet schrijven.
01.11
Wisselvallig weer 17-23 graden.
Bereid jullie maar voor op een lap tekst :).
Goedemorgen allemaal!
Ik hoor:
-Koeien loeien
-Honden blaffen
-Ganzen blazen
-Vogels fluiten
-Kippen tokken
-Vleermuizen fladderen etc.
Hoe stom eigenlijk: Thuis kan ik me soms mateloos irriteren aan het eentonige geluid van een vervelende vogel aan mijn raam en hier niet.
Afrikaanse thee, boterhammetje met jam, wassen, kamer opruimen en mijn ochtendritueel is afgerond.
Jackson heeft me opgehaald met de Matatu (zie foto) en de eerste dag op pad kon beginnen.
We zijn naar 'Kenwa' Nyeri gegaan, een kleine opvang, voor mensen uit de slums die geinfecteerd zijn met HIV/Aids die tijdelijk zorg nodig hebben. Ze krijgen onderdak, worden daar behandeld, sterken aan en krijgen aandacht en liefde. Voornamelijk zitten op deze locatie vrouwen, maar heb ook 1 man ontmoet, die vrijwel blind was. Kenwa heeft door heel Kenia diverse locaties, zo ook voor kleine kinderen. Met een beetje geluk kan ik 21.11 naar de activiteitendag voor de kleine kinderen. Helaas wordt Kenwa nauwelijks gesteund door de overheid, daar de overheid erg corrupt is en de prioriteit ergens anders legt (lees: het kopen van dikke auto's voor de ministers zelf).
Bij Kenwa een rondleiding gekregen en ik ontmoette Grace, samen met haar zoontje. Zij maakt daar ter plekke stoffen tassen van zelfgemaakte designs. Deze verkoopt ze op de markten en de opbrengst gaat naar Kenwa. Van dit geld wordt veelal medicatie gekocht. Zelf een tas gekocht om zo Kenwa te steunen. Zoals je meestal ontvangen wordt door Kenianen, kon ik Kenwa niet verlaten zonder een bordje Ugali te eten. Ugali is HET eten in Kenia. Het is droog, wit, vrij hard, gemaakt van bloem en water en wordt meestal geserveerd met groente. Ik kreeg me toch een portie waarbij ik dacht 'dit ga ik nooit opkrijgen' en dat kreeg ik ook niet. Het is niet mijn favoriete maaltijd, maar was ook weer niet erg slecht.
Baden-Powell's graf bezocht. Hij was verkenner, militair en oprichter van 'The Scouts' (de Scouting) en voorstander van vrouwenemancipatie. Hij is van invloed geweest in Nyeri en zijn sterfdag is een feestdag.
Naast de begraafplaats waar Baden-Powell ligt begraven, lag een algemene begraafplaats. Te triest voor woorden hoe dat eruit zag. Jackson wist mij te vertellen dat er 3 kisten op elkaar worden begraven, om zo optimaal gebruik te maken van de begraafplaats. Als de plek vol is, wordt het stuk land verkocht en wordt er weer iets nieuws op gebouwd.
Na twee leerzame momenten, naar Upendo gegaan om een soort planning te maken voor deze week. Nu niet denken dat deze planning ook een echte planning is, want ja...ben wel in Kenia en alles is flexibel :). Kreeg nauwelijks de kans om met Jackson rustig te zitten, want de kinderen wilden toch wel graag wat tijd en aandacht. En die hebben ze ook gekregen, want na de planning met 'the small kids' gepraat en gespeeld.
Voor de kinderen was het tijd voor siesta, dus tijd voor ons om verder te gaan. Op naar een kort bezoek aan de scholen van de kinderen. Maar...Jackson had honger, dus onderweg gestopt bij The Butchery. Stel je voor: een klein, vierkant hok. Het eerste dat je ziet is een geit, ondersteboven hangend aan een touw. Je loopt iets verder en je ziet de slager ter plekke het vlees in stukken hakken en bakken. Je mag plaats nemen en krijgt op een houten plaat je vlees geserveerd. De slager breekt de botten voor je en schraapt het vlees er af. Ik zou geen Kenia ervaren als ik dit niet zou proberen, toch??? Na een overdenking van ongeveer een minuut een stukje geproeft en mensen...het smaakt best goed.
De school van de oudste kinderen bezocht. Een rondleiding gehad en Jackson had mij verteld over de 'Education Tour' die de school wil geven voor de oudere kinderen. Echter is het te duur om voor alle vier de meiden (Janet,Purity,Naomi, Mary) te betalen vanuit Upendo. Dus misschien raden jullie het al...het eerste sponsorgeld is uitgegeven. Voor alle meiden is het nu mogelijk gemaakt om mee te gaan, zodat ze leren wat het leven te bieden heeft, mogelijkheden qua studie, ervaring opdoen over banen en een stuk ontspanning krijgen. Het geld overhandigd aan de directeur en hij heeft beloofd dat als er plek over is in de bus, ik mee mag gaan. Dus duimen allemaal!!!
Naar de school van de jongste kinderen gegaan met een zak lollies. Daar de kinderen blij mee gemaakt. Na het uitdelen de jongste kinderen terug gebracht naar Upendo, hen geholpen met huiswerk maken en we hebben samen gegeten. Wederom stond Ugali op het menu. Gelukkig kon ik van Regina (housemother) een eigen portie maken in de keuken. Het werd een baby-portie genoemd, maar kreeg wel eindelijk eens een maaltijd helemaal op.
De oudste meiden waren trouwens heel erg gelukkig met de tickets voor de Education Tour. Ze hebben gezongen en me weet ik hoe vaak bedankt (Asanti)
Moe en voldaan ging ik terug naar Fam.Wachira. Ondanks dat ik had verteld dat ik al 2x warm had gegeten, kreeg ik toch nog wat extra's. Dus ik Chiapatie's (pannekoekje) gegeten en een Soupe (zoute jus van koeienvlees).
Nog even op de veranda gezeten, wat geschreven totdat het ging regenen. Lekker naar bed en morgen weer een nieuwe Kenya-dag.
-
03 November 2009 - 17:38
Nicky:
Wow Laura, Wat meesterlijk sjiek om te lezen!! Hoop alleen niet dat je nog ergens halverwege ziek wordt;)
Zo mooi om te lezen, laat maar komen die verhaaltjes :D
Fijne dag morgen xxx -
03 November 2009 - 18:57
Manon En Monique:
Hallo Laura,
Wat knap dat jij alleen bent gegaan. Heb je reis verslag gelezen. Ik hou je verslag in de gaten. Wij kijken al uit maat 6 maart.
We wensen je heel veel succes, plezier en liefde toe in upendo
Groetjes Manon en Monique -
03 November 2009 - 19:57
Britt:
Lieve Laura,
Blij dat het bevalt, al had ik totaal niks anders verwacht. Zorg ervoor dat je van elk moment geniet, ook al zullen alle indrukken te veel zijn. Hou je een beetje op de moeilijke momenten, maar dat hoe ik je niet zeggen. Meis ik denk aan je, en ben ontzettend blij voor je, en stiekem een beetje... Zal je blijven volgen. -
03 November 2009 - 20:01
Lotte:
Echt zo mooi om te lezen, dan lijkt het een beetje alsof ik daar ben, al denk ik niet dat ik me er iets van kan voorstellen...
Zoveel nieuwe ervaringen zal niet normaal zijn, maar geniet ervan...al weet ik zeker dat je dat zult doen!
Ben al benieuwd naar je volgende berichtje!!
xx -
03 November 2009 - 21:02
Oma Meis:
liefe laura wat een mooi reis verhaal ik geniet er van kan me een beetje voor stellen hoe zeleven.van daag een lezing over kyrgyzstan dan voel ik me rijk geniet er van.het gaat zo vlug veel liefs oma. -
03 November 2009 - 22:19
Pap En Mam:
Dag schat, mooi reisverslag. Willy Adriaans zou de mail nog eens versturen, je weet wel die je weg gegooid hebt. Hier gaat alles z'n gangetje iedereen is bezig met de show en we hebben alle dagen een volle bak. Geniet van de dagen daar en je bent goed bezig. liefs xxx pap en mam -
04 November 2009 - 14:05
Kiki:
Spannend spannend allemaal!
hoe zit het met de donkere mannen? muha
houd me op de hoogte!
succes met alles wat op je pad komt.
xx -
05 November 2009 - 14:55
Angela:
Heeii Laura! Super om je berichten te lezen!! Zo te lezen voel je je al helemaal thuis! Geniet volop en geef de kids een dikke busu van mij :D
Liefs Angela -
05 November 2009 - 22:50
Anita (New Zealand):
Hoi Laura - wat prachtig, zou zo me koffers weer inpakken en bij je zijn. Ik geloof best dat het indrukwekkend is. Een hele rijke ervaring. Look forward to you next blog - keep them coming. Lots of love . Anita xoxo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
