"It's all about the money"
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura en Lindsy
17 November 2009 | Kenia, Nyeri
Na een weekend rust en reinheid ;) weer aan de slag gegaan met het vrijwilligerswerk.
De elektriciteitsspullen voor Positive Childrens Home waren al aangeschaft en Maina was bereidt het gratis aan te leggen. Maina en de spullen ingeladen in de Matatu en naar PCH gegaan. Daar aangekomen moesten de heren eerst een dik half uur een discussie voeren over de aanpak...ik stond erbij en ik keek erna want ze spraken in Kiswahili. Na een half uurtje werken was er al pauze (die ongeveer een uur duurde)...
Keniaanse mannen zijn niet zo van het werken en alles gaat lekker Pole Pole (rustig aan). Maina kon op een gegeven moment onze hulp niet meer gebruiken en toen zijn Jackson en ik naar de Evenaar gegaan.
Met Classic 105 op de radio de redelijk lange en regenachtige rit volbracht. Jackson is een enorme fan van Classics en ik lag me kapot wanneer hij weer eens Whitney Houston meezingt of Celine Dion :D. Bij de Evenaar aangekomen stormen er ongeveer 10 mensen op je af. Je bent blank en dus heb je geld, denken ze. Ze willen allemaal dat je naar hun Shop komt om iets te kopen (er zijn daar namelijk een stuk of 15 shops waar souvenirs verkocht worden). Maar voordat je de shops in kan gaan, moet je eerst DE waterdemonstratie zien. Als je in het zuiden staat, draait het water met de klok mee en als je in het noorden staat, draait het water tegen de klok in. Op de evenaar zelf, onder het bord, (zie foto) staat het water stil.
Na deze demonstratie met pijn en moeite alle Shops langsgegaan. Ze verkopen eigenlijk allemaal hetzelfde, zeggen allemaal hetzelfde en willen allemaal hetzelfde. Een shop overslaan zit er niet bij, want elke eigenaar wacht je al op bij de vorige shop. 'Please buy something to help me, You are my first customer today, I give you good price my friend, Only for you this offer, You like animals, You want Bathics'...kan het niet meer horen! Je geduld wordt enorm op de proef gesteld. Natuurlijk blijft er toch wel weer wat aan je vingers plakken, maar niet zonder gebruik te maken van je onderhandelingsvaardigheden. Als je hun prijs gewoon accepteert, betaal je veels te veel.
Vandaag tijd met de kids doorgebracht; aankleden, nageltjes knippen, hoofdjes en handjes insmeren, schoenen strikken, even wat tv kijken, spelen EN nieuwe kleding kopen. Veel kids zijn uit de kleding gegroeid of gescheurd, dus een goed moment om weer wat sponsorgeld uit te geven. Dit keer alleen met de kleintjes, want de grote kids waren op school.
Stop eens 11 kinderen in een warme bus en neem ze mee op pad...wat krijg je dan? Je zou misschien denken: ruzie, schreeuwen, zeuren, huilen, pesten etc. Maar neehoor: 11 Upendo-kids mee op pad nemen brengt geen van bovenstaande dingen met zich mee. Met veel discipline wachten de kinderen op hun beurt om kleding uit te zoeken en te passen. Voor een kleine 60 euro 11 setjes kleding gekocht, incl.ondergoed en stoffen zakdoeken. Jackson vond het te duur. Heb hem uitgelegd dat je in NL voor dat bedrag geen 11 kinderen volledig in het nieuw gestoken krijgt. Een bus vol met vrolijke Upendo-kids terug naar UpendoCentre gebracht. Na de lunch gingen de meesten slapen, dus ben ik nog wat boodschapjes gaan doen voordat ik weer terug naar huis ging.
Thuis aangekomen mijn kamer eens een beetje geordend, was nogal een "Keniaanse chaos".
Morgen heb ik een dagje voor mezelf, dus het wordt weer kleding wassen en me voorbereiden voor de Safari van 3 dagen naar de Masai Mara.
Voor de collega's: nog geen linnenbroek, dreads of slippers. :)
Hoop dat alles goed gaat met iedereen en dat jullie nog altijd genieten van de verhalen.
Echt missen doe ik niet, maar aan jullie denken zeer zeker wel! Zonder Internet, jullie steun, lieve en leuke woorden en enthousiasme had ik al heimwee gehad denk ik.
Liefs, xxxxx, Knuffels
De elektriciteitsspullen voor Positive Childrens Home waren al aangeschaft en Maina was bereidt het gratis aan te leggen. Maina en de spullen ingeladen in de Matatu en naar PCH gegaan. Daar aangekomen moesten de heren eerst een dik half uur een discussie voeren over de aanpak...ik stond erbij en ik keek erna want ze spraken in Kiswahili. Na een half uurtje werken was er al pauze (die ongeveer een uur duurde)...
Keniaanse mannen zijn niet zo van het werken en alles gaat lekker Pole Pole (rustig aan). Maina kon op een gegeven moment onze hulp niet meer gebruiken en toen zijn Jackson en ik naar de Evenaar gegaan.
Met Classic 105 op de radio de redelijk lange en regenachtige rit volbracht. Jackson is een enorme fan van Classics en ik lag me kapot wanneer hij weer eens Whitney Houston meezingt of Celine Dion :D. Bij de Evenaar aangekomen stormen er ongeveer 10 mensen op je af. Je bent blank en dus heb je geld, denken ze. Ze willen allemaal dat je naar hun Shop komt om iets te kopen (er zijn daar namelijk een stuk of 15 shops waar souvenirs verkocht worden). Maar voordat je de shops in kan gaan, moet je eerst DE waterdemonstratie zien. Als je in het zuiden staat, draait het water met de klok mee en als je in het noorden staat, draait het water tegen de klok in. Op de evenaar zelf, onder het bord, (zie foto) staat het water stil.
Na deze demonstratie met pijn en moeite alle Shops langsgegaan. Ze verkopen eigenlijk allemaal hetzelfde, zeggen allemaal hetzelfde en willen allemaal hetzelfde. Een shop overslaan zit er niet bij, want elke eigenaar wacht je al op bij de vorige shop. 'Please buy something to help me, You are my first customer today, I give you good price my friend, Only for you this offer, You like animals, You want Bathics'...kan het niet meer horen! Je geduld wordt enorm op de proef gesteld. Natuurlijk blijft er toch wel weer wat aan je vingers plakken, maar niet zonder gebruik te maken van je onderhandelingsvaardigheden. Als je hun prijs gewoon accepteert, betaal je veels te veel.
Vandaag tijd met de kids doorgebracht; aankleden, nageltjes knippen, hoofdjes en handjes insmeren, schoenen strikken, even wat tv kijken, spelen EN nieuwe kleding kopen. Veel kids zijn uit de kleding gegroeid of gescheurd, dus een goed moment om weer wat sponsorgeld uit te geven. Dit keer alleen met de kleintjes, want de grote kids waren op school.
Stop eens 11 kinderen in een warme bus en neem ze mee op pad...wat krijg je dan? Je zou misschien denken: ruzie, schreeuwen, zeuren, huilen, pesten etc. Maar neehoor: 11 Upendo-kids mee op pad nemen brengt geen van bovenstaande dingen met zich mee. Met veel discipline wachten de kinderen op hun beurt om kleding uit te zoeken en te passen. Voor een kleine 60 euro 11 setjes kleding gekocht, incl.ondergoed en stoffen zakdoeken. Jackson vond het te duur. Heb hem uitgelegd dat je in NL voor dat bedrag geen 11 kinderen volledig in het nieuw gestoken krijgt. Een bus vol met vrolijke Upendo-kids terug naar UpendoCentre gebracht. Na de lunch gingen de meesten slapen, dus ben ik nog wat boodschapjes gaan doen voordat ik weer terug naar huis ging.
Thuis aangekomen mijn kamer eens een beetje geordend, was nogal een "Keniaanse chaos".
Morgen heb ik een dagje voor mezelf, dus het wordt weer kleding wassen en me voorbereiden voor de Safari van 3 dagen naar de Masai Mara.
Voor de collega's: nog geen linnenbroek, dreads of slippers. :)
Hoop dat alles goed gaat met iedereen en dat jullie nog altijd genieten van de verhalen.
Echt missen doe ik niet, maar aan jullie denken zeer zeker wel! Zonder Internet, jullie steun, lieve en leuke woorden en enthousiasme had ik al heimwee gehad denk ik.
Liefs, xxxxx, Knuffels
-
17 November 2009 - 18:06
Nicky, Kyra, Bonnie:
Hee Lowla!
Leuk om weer een avontuur te lezen! Kun je toch nog lekker shoppen daar he.
Hmm nog geen dreads, linnen of slippers, das heel jammer. Maar die houden we tegoed toch?
Heel veel plezier & we wachten op je volgende!
Liefs -
18 November 2009 - 09:15
Sandra:
Ik zal vast blind zijn maar ik zie op die evenaar foto geen water :S
veel plezier nog en tot het volgende bericht.
-=xXx=-
Sandra -
18 November 2009 - 16:28
Cilem:
Hallo lowla leuke verhalen geniet nog maar dat de kinderen zo rustig wachten ,dat ben je hier weer vlug vergeten.wij missen je enorm,maar nog eventjes hoop dat je nog leuke dagen hebt groetjes en knuffels -
18 November 2009 - 21:03
Esmé:
Lieve Laura,
Je bent nog niet terug dus die linnen broek kan altijd nog....? Zorg maar dat je wat houten bankjes zoekt en vergeet je de rode wijn niet?
Snap heel goed dat je het hier niet mist, geniet er ook nog maar van want over een paar weken ben je weer hier en deze ervaring krijg je niet snel meer terug. Wij missen je uiteraard wel maar je verhalen maken een hoop goed. Ik beloof je dat ik je bij terugkomst helemaal bijpraat/klaag ;-)
Liefs Esmé xxx -
18 November 2009 - 22:06
Annemieke Beenen:
Hoi Laura,
Vanmiddag bezoek gehad van je oma, heel gezellig.
Ze is natuurlijk super trots op haar kleindochter en vertelde van je blog.
Ik heb bijna de hele avond achter mijn laptop je verhalen van begin tot eind gelezen.Wat een bijzonder avontuur. Een onvergetelijke ervaring. En wat een prachtige foto's!!
Nog een hele fijne tijd darr en kom gezond weer terug.
Groetjes paul en Annemieke Beenen
-
20 November 2009 - 09:21
Kiki:
geweldig wat je allemaal doet mup!
lijkt me heerlijk om die schattige kindjes te verwennen met het geven van nieuwe kleren.
nog een dikke week en dan ben je weer terug en dan wil ik alles live van je horen ;)
tot snel!
kusje -
20 November 2009 - 16:44
John Meis:
aan alle reactie vrienden en vriendinnen, kreeg gisteren een sms van Laura dat ze drie dagen bij de Masai is en daar hebben ze, hoe vreemd ook mag klinken geen internet. Ze slaapt in de bush wordt bewaakt door de Masai, en ligt in een tentje dus we moeten even wachten voor een nieuw verslag van onze wereldreizigster. groetjes aan iedereen john en marjo -
20 November 2009 - 22:29
Oma Cobi:
schat daar is oma. wat een belevenis je reis verhaal je moet het2keer lezen.en al op weg naar de rimboe waaaw en dan nog naar de Masai mensen. Laura dat is heel wat ik ben blij als je weer bijde kinderen bent nu kijk ik uit naar je mail dan ben je weer op je stekje.heel veel liefs Oma. -
21 November 2009 - 11:10
Wim En Marijan Dirks:
hallo Laura.
Wim was gisteravond nog even bij je ouders (pappa was jarig geweest!) en hoorde daar dat je in de "bush"zit, uiteraard zonder internet, maar misschien is het wel leuk "iets"te lezen als je je pc weer opent. We lezen dat je heel veel leuke dingen doet, vooral dat kleding kopen met zoveel kindertje lijkt me een behoorlijke opgave. Heb je die ook allemaal uit- en aan moeten trekken? Wel een klus zeg !! en wat zullen ze trots op zich zelf zijn geweest.Als je straks weer in Nederland bent zul je wel heel anders tegen bepaalde "dingen"aankijken en heel anders waarderen.
Laura, geniet nog van je laatste dagen(warmte, kinderen,cultuur enz.)en alvast een probleemloze terugvlucht.we zien je beslist nog wel eens in Nuth.
groetjes,
Wim en Marijan Dirks. -
21 November 2009 - 18:06
Monique:
Hoi Laura,
Bedankt voor je reacties bij onze reisverslagen ! Hoe is het eigenlijk met de veiligheid in Nyeri en Nairobi. Zoals je weten vertrekken wij in maart ! Als ik jouw verhalen lees duurt het mij te lang in ieder geval. Geniet er nog lekker van. Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
