Afscheid is nabij
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura en Lindsy
27 November 2009 | Kenia, Nyeri
Hallo allemaal,
Toch nog een berichtje van mij voordat ik terug ga naar Nederland. Morgennacht, 03.30, verlaat ik de rode bodem en vlieg ik terug naar Nederlandse bodem.
Aan de ene kant blij, aan de andere kant vind ik het heel erg jammer dat het er alweer bijna op zit.
De afgelopen dagen heb ik het laatste beetje sponsorgeld uitgegeven. Naast de voedselpakketten zoals jullie al hebben kunnen lezen, heb ik een nieuwe autospiegel voor de matatu gekocht en kleding voor de oudste kids.
Rijden in Kenia is een gevaar op zich. Mensen gebruiken de beste delen van de weg: ze rijden dus links, rechts, in het midden, in de berm...Zolang dat gedeelte van de weg geen hobbels of gaten heeft, is het voor hen prima. Dit zorgt voor chaos en en je moet een expert zijn wil je hier kunnen rijden. Zodra de zon onder is, is rijden al helemaal een kunst. Straatverlichting kennen ze hier niet en beschonken rijden is ook regelmatig het geval.
Jackson reedt al 1,5 week zonder spiegels en dat was nou niet bepaald veilig en handig, dus vandaar de aanschaf van een nieuwe spiegel. Jackson zei dat ik nu in de matatu mocht rijden. Dit toch zeer wijs afgewezen, want wil wel heelhuids terug komen naar NL.
De oudste kinderen hadden ook echt nieuwe kleren nodig. Wat gedragen deze kids zich netjes in een winkel...wow. Was leuk om te zien dat vooral Janet, Naomi en Purity genoten van 't shoppen :D. Ze krijgen niet vaak de kans, dus ze namen het er flink van ;). Bij ieder kledingstuk dat uitgekozen werd, vroegen ze of het niet te duur was :). Met 5 zakken nieuwe kleding terug naar Upendo gegaan en daar alle andere kids opgehaald.
We hebben vandaag de dag en avond doorgbracht in de compound van Baboe en Shjoshjo. Eerst moesten we het speelveld bolletjes-vrij maken. De bomen hier werpen nogal veel nootachtige bolletjes af en dat is niet zo prettig lopen, rennen en spelen. De kinderen maken hier van "niets" iets, echt sjiek om te zien. Er ontstaan keukentjes, radio's, autootjes etc. Ze hebben geen fancy speelgoed nodig om zich te vermaken. Zingen, dansen, 'then i pass the ball` en 'i lost a letter-find it' spelen kon natuurlijk ook niet ontbreken :). Na een dag vol spanning & sensatie ;), een gezellig etentje gehad met z'n allen onder het genot van een kampvuurtje...super! Krijg nu al het afscheidsgevoel :S. Gelukkig heb ik morgen nog wat uurtjes die ik kan spenderen met de kids. Heb voor alle kids een tekening gemaakt, hoop dat ze het leuk gaan vinden.
Er is gisteren trouwens een nieuw meisje opgenomen in Upendo, genaamd Kimberley +-2jr. Ze is ergens achtergelaten en een buurtbewoner heeft Kimberley naar de politie gebracht, die op hun beurt bij Upendo aanklopte. Ze heeft me vandaag meerdere malen gevraagd waar haar moeder is en ik kon niet meer zeggen dan 'ik weet het niet'. Het is te zien dat ze moet wennen aan de levensstijl van Upendo, maar dat is natuurlijk ook niet zo raar. Er moet nu onderzoek gedaan worden naar waar ze vandaan komt en of ze eventueel ergens familie heeft.
Owhjah! Eergisteren kwam Baboe naar me toe en zei 'kom mee'. Ik denk 'huh,waarom?', maar volgde hem. Wat bleek: de bergtop van Mt.Kenya was eindelijk eens zichtbaar. Helaas was het al vrij donker, maarrrrr heb het wel eindelijk gezien :D.
Had ik jullie al verteld over het etenje bij Positive Childrens Home (PCH)? Volgens mij niet h`e, dus hier gaan we dan.
Aangekomen bij PCH stapte ik in een dikke, vette, glibberige, plakkerige modderpoel...in Mweiga had het dus geregend. Ik balen, want had die ochtend mijn schoenen eindelijk eens een goede schrobbeurt gegeven. Maargoed, zag daarna meteen licht buiten branden, yes! Werd toen hartelijk ontvangen door Francis en zijn vrouw, die me voorstelden aan alle kids. Samen een etentje gehad, gevolgd door een 1,5 durende "dankbaarheidsceremonie": kinderen die zingen en dansen, Francis, zijn vrouw en kerkleden die dankwoorden en bijbelstukjes vertelden. Beetje erg gelovig gebeuren, maar dat is hun manier van dankbaarheid tonen. Aan het einde van de ceremonie kregen Maina en ik beide een oorkonde van waardering :). Ik voor de aanschaf van electriciteit en Maina voor het aanbrengen ervan. Officieel, maar leuk. Nog een korte rondleiding (gebouw is niet zo groot) gehad zodat ik in elke kamer het resultaat kon zien.
Morgen is mijn laatste dag in Nyeri. Voor iedereen hier is het gedag en voor de lezers van het verhaal is het tot snel!
Liefs xxx
Toch nog een berichtje van mij voordat ik terug ga naar Nederland. Morgennacht, 03.30, verlaat ik de rode bodem en vlieg ik terug naar Nederlandse bodem.
Aan de ene kant blij, aan de andere kant vind ik het heel erg jammer dat het er alweer bijna op zit.
De afgelopen dagen heb ik het laatste beetje sponsorgeld uitgegeven. Naast de voedselpakketten zoals jullie al hebben kunnen lezen, heb ik een nieuwe autospiegel voor de matatu gekocht en kleding voor de oudste kids.
Rijden in Kenia is een gevaar op zich. Mensen gebruiken de beste delen van de weg: ze rijden dus links, rechts, in het midden, in de berm...Zolang dat gedeelte van de weg geen hobbels of gaten heeft, is het voor hen prima. Dit zorgt voor chaos en en je moet een expert zijn wil je hier kunnen rijden. Zodra de zon onder is, is rijden al helemaal een kunst. Straatverlichting kennen ze hier niet en beschonken rijden is ook regelmatig het geval.
Jackson reedt al 1,5 week zonder spiegels en dat was nou niet bepaald veilig en handig, dus vandaar de aanschaf van een nieuwe spiegel. Jackson zei dat ik nu in de matatu mocht rijden. Dit toch zeer wijs afgewezen, want wil wel heelhuids terug komen naar NL.
De oudste kinderen hadden ook echt nieuwe kleren nodig. Wat gedragen deze kids zich netjes in een winkel...wow. Was leuk om te zien dat vooral Janet, Naomi en Purity genoten van 't shoppen :D. Ze krijgen niet vaak de kans, dus ze namen het er flink van ;). Bij ieder kledingstuk dat uitgekozen werd, vroegen ze of het niet te duur was :). Met 5 zakken nieuwe kleding terug naar Upendo gegaan en daar alle andere kids opgehaald.
We hebben vandaag de dag en avond doorgbracht in de compound van Baboe en Shjoshjo. Eerst moesten we het speelveld bolletjes-vrij maken. De bomen hier werpen nogal veel nootachtige bolletjes af en dat is niet zo prettig lopen, rennen en spelen. De kinderen maken hier van "niets" iets, echt sjiek om te zien. Er ontstaan keukentjes, radio's, autootjes etc. Ze hebben geen fancy speelgoed nodig om zich te vermaken. Zingen, dansen, 'then i pass the ball` en 'i lost a letter-find it' spelen kon natuurlijk ook niet ontbreken :). Na een dag vol spanning & sensatie ;), een gezellig etentje gehad met z'n allen onder het genot van een kampvuurtje...super! Krijg nu al het afscheidsgevoel :S. Gelukkig heb ik morgen nog wat uurtjes die ik kan spenderen met de kids. Heb voor alle kids een tekening gemaakt, hoop dat ze het leuk gaan vinden.
Er is gisteren trouwens een nieuw meisje opgenomen in Upendo, genaamd Kimberley +-2jr. Ze is ergens achtergelaten en een buurtbewoner heeft Kimberley naar de politie gebracht, die op hun beurt bij Upendo aanklopte. Ze heeft me vandaag meerdere malen gevraagd waar haar moeder is en ik kon niet meer zeggen dan 'ik weet het niet'. Het is te zien dat ze moet wennen aan de levensstijl van Upendo, maar dat is natuurlijk ook niet zo raar. Er moet nu onderzoek gedaan worden naar waar ze vandaan komt en of ze eventueel ergens familie heeft.
Owhjah! Eergisteren kwam Baboe naar me toe en zei 'kom mee'. Ik denk 'huh,waarom?', maar volgde hem. Wat bleek: de bergtop van Mt.Kenya was eindelijk eens zichtbaar. Helaas was het al vrij donker, maarrrrr heb het wel eindelijk gezien :D.
Had ik jullie al verteld over het etenje bij Positive Childrens Home (PCH)? Volgens mij niet h`e, dus hier gaan we dan.
Aangekomen bij PCH stapte ik in een dikke, vette, glibberige, plakkerige modderpoel...in Mweiga had het dus geregend. Ik balen, want had die ochtend mijn schoenen eindelijk eens een goede schrobbeurt gegeven. Maargoed, zag daarna meteen licht buiten branden, yes! Werd toen hartelijk ontvangen door Francis en zijn vrouw, die me voorstelden aan alle kids. Samen een etentje gehad, gevolgd door een 1,5 durende "dankbaarheidsceremonie": kinderen die zingen en dansen, Francis, zijn vrouw en kerkleden die dankwoorden en bijbelstukjes vertelden. Beetje erg gelovig gebeuren, maar dat is hun manier van dankbaarheid tonen. Aan het einde van de ceremonie kregen Maina en ik beide een oorkonde van waardering :). Ik voor de aanschaf van electriciteit en Maina voor het aanbrengen ervan. Officieel, maar leuk. Nog een korte rondleiding (gebouw is niet zo groot) gehad zodat ik in elke kamer het resultaat kon zien.
Morgen is mijn laatste dag in Nyeri. Voor iedereen hier is het gedag en voor de lezers van het verhaal is het tot snel!
Liefs xxx
-
27 November 2009 - 20:43
Sandra:
yes ben de eerst woehoe
nou ja veel heb ik niet te zeggen, alles z'n gangetje hier.
tot snel dan maar!!
-=xXx=-
Sandra -
28 November 2009 - 12:20
Oma Cobi :
je verhaal weer gelezen
was geweldig en de foto`s er bij ik ben het weekend bij Rob en Liane die zijn op weg naar Oostende en nu ben ik bij de kids.laura een hele fijne reis!veel liefs Oma. -
28 November 2009 - 17:10
Mams:
He meisje meis, afscheid nemen is nooit leuk, maar bij elk eind is ook weer een begin, wij zijn ook weer blij je te zien en je verhalen face tot face te horen. Volgens mij heb je zeker wel africa under your skin, en je ziet er goed uit. Ik zal zondagmiddag een extra vest en jasje meenemen, dat zal je wel tegenvallen, alhoewel het niet echt koud is en niet vriest in Limbabwe. See you soon, xxx mams. -
28 November 2009 - 17:28
Liandra:
Hey meis. Was een beetje vroeg met mijn hyves berichtje over je terugreis. Je moet nog vertrekken.... Kan me voorstellen dat het vertrek heel moeilijk is, afscheid komt waarschijnlijk ook te vroeg. Die weken zijn echt omgevlogen. Je hebt zoveel meegemaakt! Echt super!!!! Alleen jammer dat ik nog iets mis ;-) Goede reden om nog eens terug te keren! Fijne terugreis, pas goed op jezelf en tot heel snel!!!
X Liandra -
28 November 2009 - 18:04
Peterpaul Beenen:
lieve laura zat je site te belijken leuke foto's gezien wat bijzonder dan dat je die kan doen voor anderen zoals deze kinderen daar in kenia die dan aandacht krijgen van anderen mensen zoals jij ik vindt het geweldig dat je zoiets doet daar dat je de mensen laat weten wie je bent je leert ze ook kennen ik vindt je geweldig hoop je gauw weer te spreken mis je wel nog bedankt van je smsje vorige week dikke kus van peterpaul doeiXXX -
28 November 2009 - 19:26
Bonnie:
He Laura,
Je ziet er inderdaad goed uit. Je hebt een heleboel mooie herinneringen die niemand je meer afneemt.
Een fijne reis & alvast welkom thuis.
Ik zie je bij het bedrijfsuitje.
2deloe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
