Waar was ik gebleven...hoezo tijd vliegt
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura en Lindsy
13 November 2009 | Kenia, Nyeri
Hallo virtuele volgers :),
Wederom doen jullie berichtjes me goed. Fijn om te weten dat ik niet voor niets lange lappen tekst schrijf ;).
So, here we go again!
Alsof een dag te weinig heeft aan 24 uur. Soms vergeet ik welke dag het is of hoe laat is...nog even en ik ben een Mzungu met Keniaanse stijl ;).
Het weer hier blijft lekker en aangenaam, iedere dag zo rond de 24 graden :D.
De afgelopen dagen druk bezig geweest met het bezoeken van andere kinderopvangcentra's, het uitgeven van sponsorgeld en ben naar Nairobi geweest.
Een vriend van Jackson, Francis, heeft een opvanghuis genaamd Positive Childrens Home. Hij is, net zoals Jackson en Tessa, een paar jaar geleden begonnen met de start van zijn opvang voor achtergelaten, mishandelde, genegeerde, familieloze kinderen. Francis is geinspireerdt geworden door zijn vader, die zelf ooit een weeskind was.
Francis en zijn vrouw doen vrijwel alles alleen, zonder hulp van de overheid, vrijwilligers en sponsoren. Hij heeft uit eigen zak grond gekocht, het huis gebouwd en een tuin aangelegd. Al het daglijkse geld dat Francis en zijn vrouw hebben gaan op aan het voeden, kleden van de kinderen en hun scholing.
Tot voor kort was er geen water in het huis aanwezig en moesten ze iedere week bij de rivier water gaan halen. Op dit moment heeft het huis geen elektriciteit. Francis heeft een aanvraag gedaan bij het "ministerie van enegergie" om een elektriciteitsbron te plaatsen bij zijn huis (dat naast het opvanghuis ligt) en die is nu, na heel wat jaren, geplaatst. Echter heeft het huis dan nog geen elektriciteit omdat er gebrek is aan geld voor bedrading.
De kinderen hebben geen speelgoed, geen tv, geen licht, geen douche...en toch klagen ze niet. Ze zingen, bouwen eigen speelgoed, bidden en hebben elkaar.
Ondanks het 15-jaren plan dat Francis 5 jaar geleden heeft geschreven, blijft Positive Childrens Home achter als je het vergelijkt met Upendo. Jackson en Francis hebben mij gevraagd na te denken om met wat sponsorgeld bedrading te kopen, zodat de kinderen elektriciteit krijgen in het huis.
Na twee dagen denken, en nog wat extra sponsorgeld dat gestort is geworden, elektrische bedrading gekocht voor het hele huis. Ik heb nog nooit kinderen zo hard horen schreeuwen en zingen van geluk. Ook Francis en zijn vrouw lagen zowat aan mijn voeten. Voor ons is het maar 80 euro, voor hen is dat een fortuin. Als het mee zit kan ik voor mijn vertrek nog in het huis gaan kijken hoe het licht daar brand.
Belwop Childrens home, een opvang in Nyeri Town. Bij aankomst had ik het gevoel dat dit een "rijkere" opvang was. En mijn gevoel werd bevestigd toen ik drie pc's met Internet zag staan in de speelruimte van de kinderen. Ook waren de kinderen "sjieker" gekleed. Veronique, de oprichter van het huis, weet me te vertellen dat ze hulp krijgt van Amerikaanse studenten en vrijwilligers. De kinderen geven aan een goed leven te hebben daar en gelukkig te zijn.
Natuurlijk is het niet leuk om wees te zijn, maar als ik hun mogelijkheden moet vergelijken met Upendo en Positive childrens home, gaat mijn hart toch uit naar de laatste twee.
Even tussendoor: er is een nieuwe baby-kalkoen aanschaft voor op de "Wachira-boerderij", genaamd Lowla :D. 's Avonds zit Lowla, met tegenzin van Baboe, lekker warm in de keuken met Shjoshjo :).
Afgelopen dagen ook weer tijd doorgebracht met de kinderen. Deze week hebben ze vrij, dus moet ik gebruik van maken (genieten). Het viel me op dat meerdere kinderen schoenen hadden die drastisch aan vervanging toe waren. Nou zo gezegd, zo gedaan. Hup, kids in de bus, sponsorgeld op zak en op naar Nyeri Town. De kinderen mochten zelf de schoenen uitzoeken...het was nogal een gepas en gemeet, maar uiteindelijk een geslaagde shoe-shop-afternoon gehad (6 paar voor 35 euro).
Ben afgelopen week ook naar "the slums" gegaan. Nou mensen...ik dacht dat veel mensen in Nyeri zelf al arm waren, maar de slums is nog een paar tandjes erger: vuilnis overal, afgetroggelde,onverzorgde,vieze ezels, koeien, honden, schapen en geiten langs de weg. Onverzorgde, uitgemergelde kindjes..ai...slik. Ook niet de meest vriendelijke en veilige buurt, vooral niet voor een blanke. Je moet weten: soms zien Kenianen geen blanke, maar een geldteken. Ze denken werkelijk dat iedere blanke steenrijk is.
Maar we waren in de slums voor een missie: Susan en de moeder van Lucia een voedselpakket brengen.
Susan is een jongedame met HIV. Zij vangt, in haar kleine kot, ongeveer 6 kinderen op. Kinderen waar niet naar omgekeken wordt of kinderen die zelf besmet zijn met HIV. Ze verdient niet veel, maar helpt de kinderen daar waar ze kan. Susan ziet het leven positief in, ondanks dat het haar soms zwaar valt. Ze was dankbaar voor het pakket. Opvallend was de poster van voetballer Christiano Ronaldo, ze is fan van hem :). Haar beloofd dat als ik hem ooit tegen kom, ik hem zal zeggen dat "Susan out the slum" verliefd op hem is. Met een lach gingen we weer verder op pad. Lucia's moeder was niet thuis, dus we gaan volgende week nog eens een poging wagen. Wel snel kunnen zien waar Lucia vandaan komt, trieste situatie...
Gisteren naar Nairobi gegaan. Deels voor inspanning, maar gelukkig ook even voor ontspanning.
Door een taxi te huren en de benzine te betalen het mogelijk gemaakt om met Ajub naar zijn moeder te gaan. Ajub's moeder zit in de vrouwengevangenis van Nairobi voor het achterlaten van haar kind in een rioolput.
Als ik de vrouwengevangenis van Nairobi had willen opblazen had dat makkelijk gekund. Zonder ID-kaart en zonder controle van tassen en/of broekzakken liep ik zo de binnenplaats op. Geen hoge hekken, alarminstallaties, zwaarbeveiligde deuren etc., maar gewoon agenten met AKA's.
Je moet je wel 3x melden bij een of andere poort en vertellen voor wie je komt. Een agente haalt dan desbetreffende gevangene en dan kan je via een rooster met elkaar praten. Na een tijdje daar te zijn geweest vonden we het allemaal tijd voor wat leuks!
Op naar "Giraffe Centre Nairobi". Voor 2 euro ben je binnen! Giraffen, die niet meer in het wild kunnen overleven, worden daar in een groot park opgevangen. Heb een giraf eten gegeven, wat een glibberige, slijmerige en lange tong hebben die zeg! Wel leuk om te doen, al vond Ajub het maar eng. Ook een aantal "Poemba's" zien rondlopen daar.
Daarna naar Kenya Wildlife Service gegaan, ook daar was een opvang voor dieren. Ze hebben daar o.a vogels, leeuwen, buffalo's, apen en luipaarden. Lekker door het park gelopen en genoten van het weer, de dieren, een lachende Ajub en de discussierende mannen Jackson, Maina en Francis (de taxichauffeur) bij de apen met roze billen :).
Na heel wat ontspanning het drukke verkeer weer in. Auto's, kruiwagens, fietsers, voetgangers, dieren, motors...allemaal gebruikmakend van 1 en dezelfde weg: CHAOS!!
Mijn bezoek aan Nairobi verklaarde wel de enorme zwarte/grijze wolkenlaag die ik zag bij aankomst met het vliegtuig. Het kan niet gezond voor je zijn om in die stad te wonen en dan te bedenken dat er op iedere grote rotonde wel een markt aan de gang is of een verzameling van mannen die weer eens niets anders doen dan maar wat in het gras hangen en kletsen.
Vandaag op pad geweest om ontspanning te regelen voor dit weekend: een bezoek aan Aberdare National Park. Ik ga dit weekend heerlijk in het parkhotel 'The Ark' slapen en op safari. JIPPIE!
Was bijna vergeten dat deze reis ook deels vakantie was, dus even mezelf daar aan herinneren dit weekend.
Volgens mij is de update weer zo goed als rond. Ik zal zoveel vergeten te schrijven, maar dan heb ik tenminste nog wat over om te vertellen als ik teurg ben ;). Nog maar 2 weken en dan is het alweer voorbij...ben op de helft.
Tot de volgende blog, met hopelijk veel mooie safari-pics.
Heel veel liefs, knuffels en xxx voor jullie allemaal.
Wederom doen jullie berichtjes me goed. Fijn om te weten dat ik niet voor niets lange lappen tekst schrijf ;).
So, here we go again!
Alsof een dag te weinig heeft aan 24 uur. Soms vergeet ik welke dag het is of hoe laat is...nog even en ik ben een Mzungu met Keniaanse stijl ;).
Het weer hier blijft lekker en aangenaam, iedere dag zo rond de 24 graden :D.
De afgelopen dagen druk bezig geweest met het bezoeken van andere kinderopvangcentra's, het uitgeven van sponsorgeld en ben naar Nairobi geweest.
Een vriend van Jackson, Francis, heeft een opvanghuis genaamd Positive Childrens Home. Hij is, net zoals Jackson en Tessa, een paar jaar geleden begonnen met de start van zijn opvang voor achtergelaten, mishandelde, genegeerde, familieloze kinderen. Francis is geinspireerdt geworden door zijn vader, die zelf ooit een weeskind was.
Francis en zijn vrouw doen vrijwel alles alleen, zonder hulp van de overheid, vrijwilligers en sponsoren. Hij heeft uit eigen zak grond gekocht, het huis gebouwd en een tuin aangelegd. Al het daglijkse geld dat Francis en zijn vrouw hebben gaan op aan het voeden, kleden van de kinderen en hun scholing.
Tot voor kort was er geen water in het huis aanwezig en moesten ze iedere week bij de rivier water gaan halen. Op dit moment heeft het huis geen elektriciteit. Francis heeft een aanvraag gedaan bij het "ministerie van enegergie" om een elektriciteitsbron te plaatsen bij zijn huis (dat naast het opvanghuis ligt) en die is nu, na heel wat jaren, geplaatst. Echter heeft het huis dan nog geen elektriciteit omdat er gebrek is aan geld voor bedrading.
De kinderen hebben geen speelgoed, geen tv, geen licht, geen douche...en toch klagen ze niet. Ze zingen, bouwen eigen speelgoed, bidden en hebben elkaar.
Ondanks het 15-jaren plan dat Francis 5 jaar geleden heeft geschreven, blijft Positive Childrens Home achter als je het vergelijkt met Upendo. Jackson en Francis hebben mij gevraagd na te denken om met wat sponsorgeld bedrading te kopen, zodat de kinderen elektriciteit krijgen in het huis.
Na twee dagen denken, en nog wat extra sponsorgeld dat gestort is geworden, elektrische bedrading gekocht voor het hele huis. Ik heb nog nooit kinderen zo hard horen schreeuwen en zingen van geluk. Ook Francis en zijn vrouw lagen zowat aan mijn voeten. Voor ons is het maar 80 euro, voor hen is dat een fortuin. Als het mee zit kan ik voor mijn vertrek nog in het huis gaan kijken hoe het licht daar brand.
Belwop Childrens home, een opvang in Nyeri Town. Bij aankomst had ik het gevoel dat dit een "rijkere" opvang was. En mijn gevoel werd bevestigd toen ik drie pc's met Internet zag staan in de speelruimte van de kinderen. Ook waren de kinderen "sjieker" gekleed. Veronique, de oprichter van het huis, weet me te vertellen dat ze hulp krijgt van Amerikaanse studenten en vrijwilligers. De kinderen geven aan een goed leven te hebben daar en gelukkig te zijn.
Natuurlijk is het niet leuk om wees te zijn, maar als ik hun mogelijkheden moet vergelijken met Upendo en Positive childrens home, gaat mijn hart toch uit naar de laatste twee.
Even tussendoor: er is een nieuwe baby-kalkoen aanschaft voor op de "Wachira-boerderij", genaamd Lowla :D. 's Avonds zit Lowla, met tegenzin van Baboe, lekker warm in de keuken met Shjoshjo :).
Afgelopen dagen ook weer tijd doorgebracht met de kinderen. Deze week hebben ze vrij, dus moet ik gebruik van maken (genieten). Het viel me op dat meerdere kinderen schoenen hadden die drastisch aan vervanging toe waren. Nou zo gezegd, zo gedaan. Hup, kids in de bus, sponsorgeld op zak en op naar Nyeri Town. De kinderen mochten zelf de schoenen uitzoeken...het was nogal een gepas en gemeet, maar uiteindelijk een geslaagde shoe-shop-afternoon gehad (6 paar voor 35 euro).
Ben afgelopen week ook naar "the slums" gegaan. Nou mensen...ik dacht dat veel mensen in Nyeri zelf al arm waren, maar de slums is nog een paar tandjes erger: vuilnis overal, afgetroggelde,onverzorgde,vieze ezels, koeien, honden, schapen en geiten langs de weg. Onverzorgde, uitgemergelde kindjes..ai...slik. Ook niet de meest vriendelijke en veilige buurt, vooral niet voor een blanke. Je moet weten: soms zien Kenianen geen blanke, maar een geldteken. Ze denken werkelijk dat iedere blanke steenrijk is.
Maar we waren in de slums voor een missie: Susan en de moeder van Lucia een voedselpakket brengen.
Susan is een jongedame met HIV. Zij vangt, in haar kleine kot, ongeveer 6 kinderen op. Kinderen waar niet naar omgekeken wordt of kinderen die zelf besmet zijn met HIV. Ze verdient niet veel, maar helpt de kinderen daar waar ze kan. Susan ziet het leven positief in, ondanks dat het haar soms zwaar valt. Ze was dankbaar voor het pakket. Opvallend was de poster van voetballer Christiano Ronaldo, ze is fan van hem :). Haar beloofd dat als ik hem ooit tegen kom, ik hem zal zeggen dat "Susan out the slum" verliefd op hem is. Met een lach gingen we weer verder op pad. Lucia's moeder was niet thuis, dus we gaan volgende week nog eens een poging wagen. Wel snel kunnen zien waar Lucia vandaan komt, trieste situatie...
Gisteren naar Nairobi gegaan. Deels voor inspanning, maar gelukkig ook even voor ontspanning.
Door een taxi te huren en de benzine te betalen het mogelijk gemaakt om met Ajub naar zijn moeder te gaan. Ajub's moeder zit in de vrouwengevangenis van Nairobi voor het achterlaten van haar kind in een rioolput.
Als ik de vrouwengevangenis van Nairobi had willen opblazen had dat makkelijk gekund. Zonder ID-kaart en zonder controle van tassen en/of broekzakken liep ik zo de binnenplaats op. Geen hoge hekken, alarminstallaties, zwaarbeveiligde deuren etc., maar gewoon agenten met AKA's.
Je moet je wel 3x melden bij een of andere poort en vertellen voor wie je komt. Een agente haalt dan desbetreffende gevangene en dan kan je via een rooster met elkaar praten. Na een tijdje daar te zijn geweest vonden we het allemaal tijd voor wat leuks!
Op naar "Giraffe Centre Nairobi". Voor 2 euro ben je binnen! Giraffen, die niet meer in het wild kunnen overleven, worden daar in een groot park opgevangen. Heb een giraf eten gegeven, wat een glibberige, slijmerige en lange tong hebben die zeg! Wel leuk om te doen, al vond Ajub het maar eng. Ook een aantal "Poemba's" zien rondlopen daar.
Daarna naar Kenya Wildlife Service gegaan, ook daar was een opvang voor dieren. Ze hebben daar o.a vogels, leeuwen, buffalo's, apen en luipaarden. Lekker door het park gelopen en genoten van het weer, de dieren, een lachende Ajub en de discussierende mannen Jackson, Maina en Francis (de taxichauffeur) bij de apen met roze billen :).
Na heel wat ontspanning het drukke verkeer weer in. Auto's, kruiwagens, fietsers, voetgangers, dieren, motors...allemaal gebruikmakend van 1 en dezelfde weg: CHAOS!!
Mijn bezoek aan Nairobi verklaarde wel de enorme zwarte/grijze wolkenlaag die ik zag bij aankomst met het vliegtuig. Het kan niet gezond voor je zijn om in die stad te wonen en dan te bedenken dat er op iedere grote rotonde wel een markt aan de gang is of een verzameling van mannen die weer eens niets anders doen dan maar wat in het gras hangen en kletsen.
Vandaag op pad geweest om ontspanning te regelen voor dit weekend: een bezoek aan Aberdare National Park. Ik ga dit weekend heerlijk in het parkhotel 'The Ark' slapen en op safari. JIPPIE!
Was bijna vergeten dat deze reis ook deels vakantie was, dus even mezelf daar aan herinneren dit weekend.
Volgens mij is de update weer zo goed als rond. Ik zal zoveel vergeten te schrijven, maar dan heb ik tenminste nog wat over om te vertellen als ik teurg ben ;). Nog maar 2 weken en dan is het alweer voorbij...ben op de helft.
Tot de volgende blog, met hopelijk veel mooie safari-pics.
Heel veel liefs, knuffels en xxx voor jullie allemaal.
-
13 November 2009 - 14:32
Je Huisgenootje:
Samen met 3 gezellige katten op schoot en ernaast zal ik even een reactie plaatsen..
Alweer de eerste met een reactie, maarja ik heb deze week dan ook weinig nuttigs te doen!
Wat een mooi verhaal deze keer, kan mij er niet veel van voorstellen hoe het daar uit moet zien, maar heel mooi dat je die mensen daar zo kunt helpen...
En hopelijk brandt inderdaad het licht de volgende keer bij het positive childrens home!
Heel veel de plezier de laatste weken en geniet van je "vrije" weekend en de luxe, xxx + 3 dikke kattenknuffels die jou ook missen -
13 November 2009 - 17:19
Oma Cobi :
wat een verhaal ik moest het 2keer lezen wat zijn die mensen arm je ziet hetzo van dicht bij.wat een leuk jog met een hollands truitje aan die zou je zo mee nemen.we gaan dadelijk naar oma hoefnagel die is jarig frans en lia wonen nu in het nieuwe huis is erg mooi.als er bezoek komt zet ik de laptop aan om alles laten lezen en hoe arm alles is.watfijn de foto.s er bij dankomt alles nog beter over. het gaat nu wel vlug nog 14 dagen dan weer de terugreis veel liefs Oma -
13 November 2009 - 17:30
O Ma Cobi:
ik moet stoppen je vader en moeder komen mij halen op naar tilburg gr pa en ma .oma -
13 November 2009 - 17:30
Wim En Marijan Dirks:
hallo Laura.
ik merk nu dat ik een fout heb gemaakt, mijn/onze "echte"reactie staat achter je reisverhaal van 6.11. STOM STOM !!! maar wel goed bedoeld, dus als je meer van ons wilt lezen moet je terug naar 6.11.
VEEL SUCCES, STERKTE, GROETEN, Wim en Marijan. -
13 November 2009 - 19:50
Inge:
Heej Laura!
Alweer een heel mooi verhaal! Ben blij dat je er zoveel goeds kunt doen. Iedere keer als ik je verhalen lees, klinkt het echt als een hele andere wereld. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe jij je voelt. Hoop dat je in het weekend ook echt een vakantiegevoel krijgt, want is natuurlijk ook belangrijk!
Heel veel groetjes!
Xx, Inge
P.S. Check je rekening even, dan kun je nog meer goeds doen ;) vind het namelijk helemaal geweldig wat een verschil je ermee kunt maken! -
14 November 2009 - 16:32
Michi:
ha lieverd,
waauw... wat een super verhalen. Lees ze iedere keer met veel bewondering. Zo te lezen is dit echt heel gaaf. het lijkt me ook wel moeilijk want eigenlijk wil je iedereen wel helpen. Ik hoop dat je dit weekend ook de tijd krijgt om je te ontspannen.
Geniet ervan en denk nog maar niet aan je thuiskomst.
Dikke kus michi -
14 November 2009 - 17:24
Je Nichtje.:
Hallo grote nicht,
Het ziet er indrukwekkend uit!
die verhalen en de foto's!
We hebben met de hele familie aan het avondeten naar je verhaal gekeken haha..
het lijkt me echt een hele ervaring om dit allemaal mee te maken!
nog 2 weekjes en dan is het alweer voorbij, dat is wel al snel gegaan!
geniet er nog maar lekker van, en hopelijk kun je nog veel mensen en kinderen helpen!
veel lieve groetjes uit nederland van je nichtje, en van pap,mam en tim!
-
14 November 2009 - 17:27
Nicky:
ooh ik kijk er zo naar uit om je verhalen te lezen, zo onwerkelijk! Meisje Meis, geniet ervan, prachtig! Heel fijn weekend en voorzichtig he op die safari!
Trouwens kan ik nog geld op je rekening storten? Dacht dat t wel fijn zou zijn om nog wat extra's uit te kunnen geven!
xxxNicky -
15 November 2009 - 11:29
Pauline En Guus:
Hoi Laura, nou ik ben weer helemaal bijgelezen. Heerlijk om je zo enthousiast te zien en ik ben helemaal blij dat al het gegeven sponsorgeld zo goed ingezet wordt. Je betrokkenheid raakt me en ik vind het geweldig dat je dit doet. Hou vol, geniet van je uitstapje naar de luxe en we blijven je volgen. xxx Pauline en Guus -
15 November 2009 - 14:50
Corine:
Wat een ervaring, Laura!
is maar goed dat je alles opschrijft, want het lijkt me nog al veel om te verwerken!
Prachtig om te lezen: je verslagen over een andere wereld in die van ons.
Keep up the good work en genieten!
Groetjes, Corine -
15 November 2009 - 15:02
Esmé:
Lieve Laura,
Super, super super. Wat moet dit voor jou een geweldige reis zijn. Maar ook zo indrukwekkend en heerlijk om te zien dat je echt iets voor de mensen daar kunt betekenen.
Geniet van je weekend safari want dat heb je na alles toch echt wel verdiend.
Geniet overigens van iedere minuut en denk niet aan de terugreis want het gaat zo snel.
Liefs Esmé -
15 November 2009 - 19:49
Lindsy,Bonnie&Corine:
GROETJES VANUIT DE BALIE!
Ps; we zijn kei-hard aan het werk, en volgen stiekem ondertussen So you stink you can dance
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
