Part 2: Sinterklaas, Prison, Voedselpakketten enzo
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura en Lindsy
07 December 2010 | Kenia, Nyeri
Welkom bij deel 2 :).
Nog niet afgehaakt???
Welkom op de zonnige zondag.
Stralend weer, dus Lindsy’s dag kan al niet meer stuk ;).
Normaal gesproken is zondag een rustdag, nou…dat hebben we gedaan tot half negen en daarna toch maar aan de slag gegaan: handwasje gedaan in de zon, de gekleurde Sint-schoentjes in elkaar geknipt en geplakt, geknutseld en gefrutseld. We wilden dat eigenlijk gisteren al gedaan hebben, maar we waren te moe van de safari. Sinterklaas komt dus 1 dag later in Kenia…moet kunnen, daar ze dat later wel gewend zijn hier ;).
De kinderen hebben in de loop van de avond allemaal hun schoen gezet tegen de muur. Een poging gedaan hen uit te leggen wat Saint-Nicolai en Black Pete was en wat ze deden...niet echt een succes,maar gaat om het idee.
Degwa, een van de kleinste kindjes was 's avonds in bed aan het huilen, want hij wilde nu al zijn schoen hebben. Maar hij zou stoppen met huilen, een sweet boy zijn en dan de volgende ochtend iets in zijn schoen vinden.
Maandagochtend vroeg opgestaan om de kids voor te zijn (zodat ze niet de schoenen meteen zouden plunderen. Dit is ons gelukt. We hebben eerst de kleintjes de schoen laten uitpakken en daarna de grote. Alle schoentjes waren gevuld met strooigoed, stickers en wat andere kleine hebbedingetjes.Voor de oudste kinderen hadden we linialen met pennen (geschonken door Dirk, thanks). We hebben heel wat rare gezichten gezien toen de pepernoten werden gegeten. Vervolgens hebben de kleintjes zich ondergeplakt met stickers en gespeeld met de ballonnetjes...ze waren helemaal hyper, leuk om te zien.
Na het Sint-gebeuren was het tijd om een "strakke planning" (volgens Keniaanse begrippen dan) te maken, daar er nog veel sponsorgeld te vergeven was/is. Gelukkig hadden we het beste nieuwtje van de week:
DE MATATU VAN UPENDO IS GEMAAKT :D
En Jackson is zelfs met de Upendo-matatu het stapelbed gaan ophalen dat Lindsy en ik hadden besteld voor de huismoeders. Het bed is al in elkaar gezet door Steven.We hebben Florence, een van de huismoeders, al het bed laten zien. Ze vertelde dat ze niet eens wist dat die kamer voor hun werd ingericht en was dus erg blij. Hetzelfde bleek zo te zijn voor de andere huismoeder, Rebecca, zij wist ook mnog nergens van en vond het schitterend.
Ook is er met het sponsorgeld 2 banken besteld bij de houtmaker, voor aan de nieuwe tafel. Deze kunnen we als het goed is van de week ophalen.
We zijn diezelfde maandag meteen met Jackson op pad gegaan.
We zijn naar Nyeri Prison geweest om een afspraak te maken om daar op bezoek te gaan bij moeders die daar gevangen zitten samen met hun kinderen. We werden vriendelijk welkom geheten door de officier in dienst en we mochten zeker op bezoek bij de moeders en kinderen. We hebben met het sponsorgeld 15,- aan speelgoed, melk en biscuits gekocht en deze gaan we komende donderdag uitdelen aan de kinderen. De kinderen zitten gevangen, terwijl ze daar niet voor kiezen.
Ook zijn we naar de Aberdare Country Club gegaan om een afspraak te maken om in Aberdare een Nature-walk te gaan doen met de oudere kinderen van Upendo. En dat is gelukt, aanstaande vrijdagochtend zullen we met het sponsorgeld 20 Upendo-kids laten wandelen tussen dieren. En wij lopen natuurlijk lekker mee :).
We hebben ook nog afgesproken dat we aanstaande woensdag, dat is dus al morgen, naar een Hospice zullen gaan. Ben benieuwd hoe dat zal zijn.
Verder hebben we flink geshopt in Nyeri Town. De hoeveelheid sponsorgeld begint te krimpen en dat voelt goed.
Het nieuwe weeshuis is mooi, maar niet af...er missen nog heel wat dingen. Een van de dingen zijn douchekoppen. Zonde als je mooie badkamersd hebt, maar je kunt ze niet gebruiken. Dus we hebben twee douchekoppen aangeschaft. Ook hebben we 4 wat grotere voedselpakketten gekocht, van ieder +- 8,- euro.
We hebben al twee voedselpakketten uitgedeeld. Ook de andere vrijwilligers hebben al voedselpakketten uitgedeeld. We zijn laat in de middag naar Mr.Cairo geweest. Deze man heb ik vorig jaar ook een voedselpakket gegeven en toen Jackson aan hem vroeg wie van de vier meiden hem al eens had bezocht, wees hij mij aan. Leuk dat hij goed heeft gegokt ;). Ook zijn we naar Fam-veel-te-veel-kinderen gegaan. De vader heeft 9 kinderen bij dezelfde vrouw en de 10de is op weg. Ook heeft hij nog kinderen van een andere vrouw. Die man is zeker 80!!! Je moet ergens goed in zijn zullen we maar zeggen :s. Ik maak dan wel een grapje, maar eigenlijk is het niet om te lachen. Merendeel van de kinderen zijn ondervoedt en zijn niet helemaal 100%, daar ze ook beestjes hebben onder hunhuid. Ook de vrouw is niet helemaal mental bij. (Zie foto's, indien het lukt ze te plaatsen). Ook zijn we naar een heel oud vrouwtje geweest, die besmet is met HIV. Ze is ontzettend mager, kan momenteel niet meer lopen en ziet slecht. We hebben haar een pakket gegeven en de buurvrouw gaat er voor zorgen dat het eten wordt gemaakt. Haar ook nog geholpen haar bovenlichaam aan te kleden, want kon het niet aanzien hoe ze aan het pielen was met de knoopjes. Oudere mensen, met name die geen kinderen hebben, hebben het slecht in Kenia. Als ze geen buurman en/of vrouw hebben die zich om hen bekommeren, is het in en in triest. Aan Jackson gevraagd hoe het was met MR.Coffee, een man die ik vorig jaar twee keer heb bezocht omdat het slecht ging met hem en zijn huisje. Helaas vertelde Jackson me dat Mr.Coffee een vervelende dood heeft gehad. In een nacht hebben zich duizenden mieren (de zogenaamde Safari-ants) zich genesteld in het gezicht van Mr.Coffee en aan alle beten en eitjes is hij gestorven. Eet smakelijk als je aan het eten bent :p.
Vandaag zijn we met Purity big, Esther en Naftali op pad gegaan om Esther's familie te bezoeken. Haar familie woonde vroeger in de bossen bij Mount Kenia, maar die zijn door de overheid verjaagd geworden. We zijn op zoek gegaan naar de nieuwe verblijfplaats van Esthers grootoma en ik kan je vertellen...dat heeft een tijd geduurd. Alle hutjes zijn even schoits en scheef, even lelijk en van straatnamen en huisnummers hebben ze ook niet gehoord. Na een lange zoektocht er toch in geslaagd wat familieleden te vinden. Esther heeft zelfs haar broertje gezien, die een nog een baby was toen ze weg was gehaald en/of gelopen bij haar moeder. Esther oogde nerveus en was ietwat onwennig rondom haar familieleden. Haar grootoma was erg ziek en had tranen in haar ogen toen ze Esther zag, ze bleef Esther ook over het hoofd aaien.
We hebben de rit naar de familie van Esther gesponsord, anders was dat bezoek niet mogelijk geweest. Esther heeft ons bedankt.
Op de heenweg hadden we ook de tante van Degwa opgehaald. Zodat, als er tijd was, zij ons de oude woonplaats van Degwa kon aanwijzen. Helaas was er geen tijd meer om samen met Degwa naar zijn oude woonplaats te gaan, maar hij heeft wel zijn tante gezien daar we haar hadden meegenomen naar Upendo.
Ohjaj, was het bijna vergeten. Lindsy en ik hebben de metalen buizen gekocht voor het maken van een wasrek met lijnen (+-19,-).
En mensen, daar is ie weer, ter afsluiting:
Rubriek ‘uitspraken van Lindsy’:
*Kijk, we hebben een huisdier, Nellie de naaktslak.
*Als je dit drinkt, ben je aan de dunne (toen we ijsblokjes van Keniaans water geserveerd kregen)
*Als ik me haren maar kan wassen, dat zei ze toen er alleen ijskoud water beschikbaar was.Bikkelharde Lindsy :)
*Zo, nieuw parfummetje…de anti-miggenspray
*Kijk nou hier, moet je dat gat zien in die klamboe ouwhoer
*Moet je dit zien, mijn vet-led-licht (de ROZE zaklamp, die zelfs glowt-in-the-dark) :)
*Zweetreet
Lieve lezers, als jullie tot hier zijn gekomen....respect dat jullie het allemaal lezen :).
We proberen deze week nog een verslag te plaatsen vanuit Kenia, maar is niet zeker of dat nog gaat lukken, maar dan volgt er een van Nederlandse bodem. Deze week er nog flink tegen aan en van het weekend alweer naar huis.
Bedankt voor alle berichten via alle communicatiemiddelen.
Liefs Laura en Lindsy
Nog niet afgehaakt???
Welkom op de zonnige zondag.
Stralend weer, dus Lindsy’s dag kan al niet meer stuk ;).
Normaal gesproken is zondag een rustdag, nou…dat hebben we gedaan tot half negen en daarna toch maar aan de slag gegaan: handwasje gedaan in de zon, de gekleurde Sint-schoentjes in elkaar geknipt en geplakt, geknutseld en gefrutseld. We wilden dat eigenlijk gisteren al gedaan hebben, maar we waren te moe van de safari. Sinterklaas komt dus 1 dag later in Kenia…moet kunnen, daar ze dat later wel gewend zijn hier ;).
De kinderen hebben in de loop van de avond allemaal hun schoen gezet tegen de muur. Een poging gedaan hen uit te leggen wat Saint-Nicolai en Black Pete was en wat ze deden...niet echt een succes,maar gaat om het idee.
Degwa, een van de kleinste kindjes was 's avonds in bed aan het huilen, want hij wilde nu al zijn schoen hebben. Maar hij zou stoppen met huilen, een sweet boy zijn en dan de volgende ochtend iets in zijn schoen vinden.
Maandagochtend vroeg opgestaan om de kids voor te zijn (zodat ze niet de schoenen meteen zouden plunderen. Dit is ons gelukt. We hebben eerst de kleintjes de schoen laten uitpakken en daarna de grote. Alle schoentjes waren gevuld met strooigoed, stickers en wat andere kleine hebbedingetjes.Voor de oudste kinderen hadden we linialen met pennen (geschonken door Dirk, thanks). We hebben heel wat rare gezichten gezien toen de pepernoten werden gegeten. Vervolgens hebben de kleintjes zich ondergeplakt met stickers en gespeeld met de ballonnetjes...ze waren helemaal hyper, leuk om te zien.
Na het Sint-gebeuren was het tijd om een "strakke planning" (volgens Keniaanse begrippen dan) te maken, daar er nog veel sponsorgeld te vergeven was/is. Gelukkig hadden we het beste nieuwtje van de week:
DE MATATU VAN UPENDO IS GEMAAKT :D
En Jackson is zelfs met de Upendo-matatu het stapelbed gaan ophalen dat Lindsy en ik hadden besteld voor de huismoeders. Het bed is al in elkaar gezet door Steven.We hebben Florence, een van de huismoeders, al het bed laten zien. Ze vertelde dat ze niet eens wist dat die kamer voor hun werd ingericht en was dus erg blij. Hetzelfde bleek zo te zijn voor de andere huismoeder, Rebecca, zij wist ook mnog nergens van en vond het schitterend.
Ook is er met het sponsorgeld 2 banken besteld bij de houtmaker, voor aan de nieuwe tafel. Deze kunnen we als het goed is van de week ophalen.
We zijn diezelfde maandag meteen met Jackson op pad gegaan.
We zijn naar Nyeri Prison geweest om een afspraak te maken om daar op bezoek te gaan bij moeders die daar gevangen zitten samen met hun kinderen. We werden vriendelijk welkom geheten door de officier in dienst en we mochten zeker op bezoek bij de moeders en kinderen. We hebben met het sponsorgeld 15,- aan speelgoed, melk en biscuits gekocht en deze gaan we komende donderdag uitdelen aan de kinderen. De kinderen zitten gevangen, terwijl ze daar niet voor kiezen.
Ook zijn we naar de Aberdare Country Club gegaan om een afspraak te maken om in Aberdare een Nature-walk te gaan doen met de oudere kinderen van Upendo. En dat is gelukt, aanstaande vrijdagochtend zullen we met het sponsorgeld 20 Upendo-kids laten wandelen tussen dieren. En wij lopen natuurlijk lekker mee :).
We hebben ook nog afgesproken dat we aanstaande woensdag, dat is dus al morgen, naar een Hospice zullen gaan. Ben benieuwd hoe dat zal zijn.
Verder hebben we flink geshopt in Nyeri Town. De hoeveelheid sponsorgeld begint te krimpen en dat voelt goed.
Het nieuwe weeshuis is mooi, maar niet af...er missen nog heel wat dingen. Een van de dingen zijn douchekoppen. Zonde als je mooie badkamersd hebt, maar je kunt ze niet gebruiken. Dus we hebben twee douchekoppen aangeschaft. Ook hebben we 4 wat grotere voedselpakketten gekocht, van ieder +- 8,- euro.
We hebben al twee voedselpakketten uitgedeeld. Ook de andere vrijwilligers hebben al voedselpakketten uitgedeeld. We zijn laat in de middag naar Mr.Cairo geweest. Deze man heb ik vorig jaar ook een voedselpakket gegeven en toen Jackson aan hem vroeg wie van de vier meiden hem al eens had bezocht, wees hij mij aan. Leuk dat hij goed heeft gegokt ;). Ook zijn we naar Fam-veel-te-veel-kinderen gegaan. De vader heeft 9 kinderen bij dezelfde vrouw en de 10de is op weg. Ook heeft hij nog kinderen van een andere vrouw. Die man is zeker 80!!! Je moet ergens goed in zijn zullen we maar zeggen :s. Ik maak dan wel een grapje, maar eigenlijk is het niet om te lachen. Merendeel van de kinderen zijn ondervoedt en zijn niet helemaal 100%, daar ze ook beestjes hebben onder hunhuid. Ook de vrouw is niet helemaal mental bij. (Zie foto's, indien het lukt ze te plaatsen). Ook zijn we naar een heel oud vrouwtje geweest, die besmet is met HIV. Ze is ontzettend mager, kan momenteel niet meer lopen en ziet slecht. We hebben haar een pakket gegeven en de buurvrouw gaat er voor zorgen dat het eten wordt gemaakt. Haar ook nog geholpen haar bovenlichaam aan te kleden, want kon het niet aanzien hoe ze aan het pielen was met de knoopjes. Oudere mensen, met name die geen kinderen hebben, hebben het slecht in Kenia. Als ze geen buurman en/of vrouw hebben die zich om hen bekommeren, is het in en in triest. Aan Jackson gevraagd hoe het was met MR.Coffee, een man die ik vorig jaar twee keer heb bezocht omdat het slecht ging met hem en zijn huisje. Helaas vertelde Jackson me dat Mr.Coffee een vervelende dood heeft gehad. In een nacht hebben zich duizenden mieren (de zogenaamde Safari-ants) zich genesteld in het gezicht van Mr.Coffee en aan alle beten en eitjes is hij gestorven. Eet smakelijk als je aan het eten bent :p.
Vandaag zijn we met Purity big, Esther en Naftali op pad gegaan om Esther's familie te bezoeken. Haar familie woonde vroeger in de bossen bij Mount Kenia, maar die zijn door de overheid verjaagd geworden. We zijn op zoek gegaan naar de nieuwe verblijfplaats van Esthers grootoma en ik kan je vertellen...dat heeft een tijd geduurd. Alle hutjes zijn even schoits en scheef, even lelijk en van straatnamen en huisnummers hebben ze ook niet gehoord. Na een lange zoektocht er toch in geslaagd wat familieleden te vinden. Esther heeft zelfs haar broertje gezien, die een nog een baby was toen ze weg was gehaald en/of gelopen bij haar moeder. Esther oogde nerveus en was ietwat onwennig rondom haar familieleden. Haar grootoma was erg ziek en had tranen in haar ogen toen ze Esther zag, ze bleef Esther ook over het hoofd aaien.
We hebben de rit naar de familie van Esther gesponsord, anders was dat bezoek niet mogelijk geweest. Esther heeft ons bedankt.
Op de heenweg hadden we ook de tante van Degwa opgehaald. Zodat, als er tijd was, zij ons de oude woonplaats van Degwa kon aanwijzen. Helaas was er geen tijd meer om samen met Degwa naar zijn oude woonplaats te gaan, maar hij heeft wel zijn tante gezien daar we haar hadden meegenomen naar Upendo.
Ohjaj, was het bijna vergeten. Lindsy en ik hebben de metalen buizen gekocht voor het maken van een wasrek met lijnen (+-19,-).
En mensen, daar is ie weer, ter afsluiting:
Rubriek ‘uitspraken van Lindsy’:
*Kijk, we hebben een huisdier, Nellie de naaktslak.
*Als je dit drinkt, ben je aan de dunne (toen we ijsblokjes van Keniaans water geserveerd kregen)
*Als ik me haren maar kan wassen, dat zei ze toen er alleen ijskoud water beschikbaar was.Bikkelharde Lindsy :)
*Zo, nieuw parfummetje…de anti-miggenspray
*Kijk nou hier, moet je dat gat zien in die klamboe ouwhoer
*Moet je dit zien, mijn vet-led-licht (de ROZE zaklamp, die zelfs glowt-in-the-dark) :)
*Zweetreet
Lieve lezers, als jullie tot hier zijn gekomen....respect dat jullie het allemaal lezen :).
We proberen deze week nog een verslag te plaatsen vanuit Kenia, maar is niet zeker of dat nog gaat lukken, maar dan volgt er een van Nederlandse bodem. Deze week er nog flink tegen aan en van het weekend alweer naar huis.
Bedankt voor alle berichten via alle communicatiemiddelen.
Liefs Laura en Lindsy
-
07 December 2010 - 13:19
Bonnie:
Waauw! Ik verheugde me op de Linke Lindsy qoutes & ze waren absoluut de moeite waard.
Jullie hebben het druk gehad. Hebben jullie wel tijd om af en toe uit te puffen, rond te kijken & te genieten van al het mooie om je heen?
Mooi verslag. Maak het jezelf niet te druk komende week, geniet van het mooie en zorg goed voor alle lieve mensen die op je pad komen.
Laura, nog geen potentiele liefdes ontmoet? Keep me updated.
Live, laugh & love. Tot over een paar dagen! Bereid jullie maar voor op sneeuw, en een heleboel collega's die, net als ik, enorm blij zijn dat jullie dan weer terug zijn.
Liefs,
Brutale Bonnie -
07 December 2010 - 13:45
Laura En Lindsy :
Lieve mensen,
Tijd vliegt echt. We gaan meestal vroeg naar bed om het zo allemaal te kunnen doen. Alles gaat goed en ik durf eigenlijk niet af te tellen, want dan weet ik dat het weer voorbij is. Maandag zijn Linds en ik beide weer aan 't werk.
Ik probeer zoveel mogelijk van Lindsy's uitspraken te onthouden en te posten. Xx Laura -
07 December 2010 - 14:56
Liandra:
Hey lieve L & L van HL! Super foto's en leuk die schoentjes!! Beetje Nederlandse cultuur in Afrika. "Black Pete", formidabel, Lindsy is trouwens ook formidabel ;-)!! De kindjes zullen jullie absoluut gaan missen wanneer jullie weg zijn..
Jammer dat jullie zo snel al weer weg moeten, het is geweldig om te lezen hoeveel goede daden jullie kunnen verrichten in zo'n korte tijd!
Geniet er nog met volle teugen van de komende dagen en probeer ook een beetje uit te rusten.
Tot gauw!
Dikke kus en knuffel
-
07 December 2010 - 16:57
Mams:
Mooie foto's en leuk reisverslag. Goed om te horen dat het sponsorgeld al aardig besteed is. Jullie hebben inderdaad nog maar een paar dagen om nog van alles te doen. Binnenkort zien we elkaar weer. Liefs en knuffels xxx mams. -
07 December 2010 - 19:53
Roger:
gaarne een reactie op de winnaar van de expeditie had ik verwacht.., tervergeefs... nou tot snel
kus
roger -
07 December 2010 - 20:53
Kyra:
Lieve L&L!
Super geweldig om jullie verhalen te lezen.. zelf zo'n lap tekst verveelt niet ;)
Ik ben benieuwd naar alle verhalen in real life :)
De uitspraken van jou Lindsy moet ik wederom hardop om lachen, ik hoor het je zo zeggen!
Geniet van de nog mooie tijd die jullie over hebben en zorg goed voor alle lieve mensen daar! De kindjes zullen jullie vast snel gaan missen.
Liefs en tot snel,
xxx Kyra -
07 December 2010 - 21:55
Anita:
Hallo Lindsy and Laura
I am thouroughly enjoying your blogs, reading about your adventures and how you are able to make a difference to people life’s with you sponsor money and no doubt also with your loving and caring. Reading about your daily experiences certainly puts things into prespective and as to how fortunte we are (or are we?)to have the comforts as we known them to be. I proudly tell my immediate friends as to what you are doing, so here on the other side of the world it’s known about an opportunity that’s been created. Your time is nearly up in Kenya and you about to go to a bitterly cold country (mmm reality), so from warm and sunny New Zealand, enjoy and take care. Love Anita xo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
